-
Omslagfotografie Foto Natura Vrijman Barbara Vrijman Beeldhouwster Negendertig Nee . ik ben Nederlandse Mag ikmijn ambassade trouwens eerst even Bellen Wanneer de Nederlandse beeldhouwster Barbara Vrijman wordt uitgenodigd om zes weken naar de befaamde Ierse kunstenaarswerkplaats Kerrimagannagh te komen, is zij vereerd en opgetogen. Kerrimagannagh staat bekend om de creatieve metamorfose die de kunstenaars er doormaken. Maar eenmaal ter plaatste bekruipt Barbara het gevoel dat zij vooral is geïnviteerd om een vitale rol te spelen in de 'natuurlijke processen van Kerrimagannagh', die ten doel hebben de gasten hun eigen identiteit te laten opgeven. Een dodelijk ongeluk is het resultaat. Maar was het wel een ongeluk? Of is Kerrimagannagh inderdaad een huis met een eigen wil? -
Falling in love again Oorspronkelijke titel Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Vier Californische vriendinnen van even in de dertig hebben allen een scheiding achter de rug. Zij voelen zich eenzaam en slagen er allemaal in binnen een half jaar een nieuwe echtgenoot te vinden (in een geval de ex). Erg Amerikaans en vrij oppervlakkig. De vrouwen blijven maar praten over hun volwassen-wording, de noodzaak van zichzelf te houden en hun carrieres, zodat ondanks de toch wel ingrijpende gebeurtenissen het geheel wonderlijk genoeg vrij langdradig en spanningsloos is. Voor een niet te kritisch vrouwelijk lezerspubliek. Erg lelijk, drakerig omslag. Duidelijke druk. -
The unpredictable bride and The reluctant bride Oorspronkelijke titels Gebruikers Sporen en Geel verkleuring Bruiden zijn een dankbaar objekt voor de beschrijvers van de romantische onwerkelijkheid. In deze met een historisch sausje overgoten romans, zijn de bruiden kordate jonge vrouwen uit verarmde adellijke families. Beiden krijgen uiteindelijk de man van hun dromen, hoewel in het ene verhaal begonnen wordt met een bruiloft en daarna de man pas aan het einde van veel avonturen echt houdt van zijn "verwisselde" bruid en in het andere verhaal na veel wederwaardigheden de ware liefde zegeviert en bekroond wordt met een bruiloft. Ondanks de voorspelbare inhoud, een niet onaardige romantische omnibus van acceptabel niveau voor lezers van eenvoudige romans. -
De cerebrale stijl van dit boek wedijvert met die van Mulisch, de opzet met Hermans, de vele verwijzingen naar de klassieke oudheid hadden van Claus kunnen zijn. Het geheel is van Noordervliet. Een 44-jarige advocate, Augusta de Wit, gaat op zoek naar haar verleden. Dat blijkt moeilijk. Haar voornaam heeft ze van haar vader, een Duitse soldaat; de achternaam niet van haar stiefvader, maar van haar moeder. In haar studietijd (1968!) trouwt ze met een revolutionaire student met een joodse achtergrond. In het jaar dat de Berlijnse muur valt, komt ook voor haar de Wende. Soms is het boek iets te geconstrueerd (Augusta is in 1968 in Parijs èn in Praag; in 1989 in Weimar). Het thema dat ze aansnijdt is echter van alle tijden: schuld en boete. -
Liefde is een vreemd verschijnsel. Iedereen is ernaar op zoek. Niemand weet precies wat het is. Ze is aanleiding tot misverstanden, werkt ongelijkheid en machtsstrijd in de hand, maakt jaloers en eenzaam, wekt onbegrip en heeft geheimen. Tahar Ben Jelloun speelt in zijn fantasierijke verhalen met de verschillende aspecten van de liefde. Tegenover het zoete genot van de erotiek plaatst hij bittere bezitsdrang. Achter een laagje van romantiek blijkt de liefde een tiran die vrouwen en mannen gevangen houdt. -
Deze historische roman speelt kort voor de Franse revolutie. Ook in Friesland zijn er patriotten die tegen het bewind van de Oranjes zijn. Een van de patriotten is Willem, een jongen van eenvoudige afkomst. Hij is verliefd op Tjamke, dochter van een grote boer. Deze Wiarda gruwt van alles wat neigt naar patriottisme en heeft al hoofd van de diakonie een grote invloed in de gemeenschap. Hij beschouwt Willem als een nieuwlichter en afvallige van kerk en vaderland. De patriotten vluchten naar Frankrijk, maar als Willem weer terugkomt, weet Wiarda dat hij zich vergist heeft en vertrouwt hem zowel de boerderij als zijn dochter toe. Deze boeiende historische roman geeft een beeld van het leven op het Friese platteland rond 1780. Duidelijk worden de sociale verhoudingen beschreven, alsmede de macht van kerk en diakonie. -
Laforce des choses Oorspronkelijke titel Ed Gallimard Juni '60 - maart 1963 -
Begin bij het begin zei de koning ernstig en ga net zo lang door tot je aan het slot bent , en hou dan pas op Drie boeken in een Band , lees plezier voor Uuuuuuuren In 'Noorderzon' ontvlucht een jonge vrouw, gedreven door schuldgevoel, haar dagelijkse leven. In 'Een nacht om te vliegeren' neemt een meisje op gruwelijke wijze wraak op haar omgeving. Het zijn onderwerpen die vaak in het literaire werk van Renate Dorrestein terugkeren. Pas in 'Het perpetuum mobile van de liefde' , ditmaal geen roman maar een aangrijpend autobiografisch relaas, onthulde zij de achtergronden van haar thematiek. Deze drie boeken, in een band bijeen, vormen een hechte eenheid en bieden, naast heel veel leesplezier, een boeiende kijk op de wortels van het 'eigenzinnige en onweerstaanbare' schrijverschap van Renate Dorrestein, die voor haar hele oeuvre de Annie Romein Prijs kreeg. -
Tessa de Loo (Bussum, 15 oktober 1946) is het pseudoniem van de Nederlandse schrijfster Johanna Martina (Tineke) Duyvené de Wit. Na haar eindexamen op de middelbare school te Oss studeerde Tessa de Loo aan de Universiteit Utrecht Nederlandse taal- en letterkunde. Ze verhuisde naar de Achterhoek en ging als lerares Nederlands aan de slag Twee bejaarden Twee bejaarde vrouwen, een Nederlandse en een Duitse, ontmoeten elkaar bij toeval in het Thermaal Instituut van het fameuze kuuroord Spa. Wat ze dan nog niet weten is dat ze samen een al in de kindertijd gescheiden tweeling vormen. De volstrekt verhollandste Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat aanvankelijk uiterst wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzus, maar ze wordt door de verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid liet lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd. Tessa de Loo (1946) debuteerde in 1983 met de verhalenbundel 'De meisjes van de suikerwerkfabriek'. Voorts publiceerde ze de romans 'Meander' en 'Isabelle', de novelle 'Het rookoffer', de verhalenbundel 'Alle verhalen tot morgen' en de 4-meilezing 'Toen zat Lorelei nog op de rots'. "De lezer heeft allang ontdekt dat we hier te maken hebben met een monumentale en meeslepende, gave, knap geconcipieerde roman." - Maarten 't Hart in PZC "[...] een boordevol panopticum, vol ontroerende en zo nu en dan schrille scènes." - Der Spiegel "[...] een opmerkelijke historische roman." - Dirk -
Hoe overleeft Tanja die brugklas vol kakkers? Ze heeft geen idee. Na een tijdje lijkt het allemaal best mee te vallen. En Mike is eigenlijk wel heel leuk. Maar Olivier de Klier, daar ergert ze zich wezenloos aan. Olivier hoopt dat in de brugklas alles anders zal worden. Hij houdt van fantaseren, kijkt naar de meisjes en droomt speciaal over Daphne. Hij schrijft erover in zijn dagboek en hij praat erover met zijn nieuwe vriend Ravi. Maar dat had hij misschien beter niet kunnen doen…. -
Tegelijk stonden de drie dochters op -
Zetwerk Elgraphic B.v. te Schiedam Vonk Zeist B.v die drukte De reeds volwassen kinderen van de zestigjarige Koen de Bock zijn verontwaardigd wanneer uit het tweede huwelijk van hun vader met zijn huishoudster een dochter wordt geboren. Dit meisje, Claartje, wordt de zon in zijn leven. Haar liefde voor de natuur kan ze volledig uiten op het buiten 't Wiede, waar het gezin het grootste deel van het jaar doorbrengt. Feilloos voelt Claartje aan bij wie ze zich veilig kan voelen en bij wie niet, wat haar van de kant van haar familieleden nogal eens het predikaat "lastig kind" oplevert. Innig verknocht zijn vader en dochter en wanneer Claartje verliefd wordt, geeft ze aanvankeijk niet toe omdat dat haar vaders hart zou breken. Maar de oude Koen beschikt ondanks zijn hoge leeftijd over realiteitszin. Goed geschreven familieroman, waarin een goed beeld wordt gegeven van het familieleven rond de eeuwwisseling.
