-
Prachtig verhaal over een onmogelijke vriendschap in oorlogstijd. Ik was elf toen de oorlog uitbrak. Op een vroege ochtend vlogen de vliegtuigen van de vijand zo laag over de huizen dat je de gezichten van de piloten kon zien. Ik vond het spannend, maar algauw werd het angstig. In onze klas zaten Joodse kinderen en kinderen van verraders. Zelfs de meester durfde niet meer te zeggen wat hij dacht. Wij kinderen hadden eigenlijk niets met de oorlog te maken. Zeker als het om vriendschap ging. Of toch?
-
Adriaan van Dis (1946) behoeft als schrijver en televisiemaker geen introductie. Na een leven vol omzwervingen belandt een oudere vrouw op een eiland voor de kust van Afrika. Niets bindt haar meer. Ze zoekt sensaties, staat voor alles open, maar haar hart blijft gesloten. Tot ze, in een dramatische confrontatie met het lot van de eilandbewoners, de intensiteit van het leven hervindt. Palmwijn is een novelle over betrokkenheid en over het onvermogen iets aan andermans misère te veranderen. In zijn beeldrijke en energieke stijl weet Adriaan van Dis als geen ander de zwakte en de kracht te schilderen van een mens, een eiland, een continent.
-
Reputatie Isbn 9789074336734 Drukwerk Knijnenberg Boekprodukties Peter van Straaten volgde het gymnasium in Arnhem en studeerde daarna aan de Kunstnijverheidsschool te Amsterdam. In 1958 begon hij bij Het Parool als reportagetekenaar om vervolgens voor deze krant illustraties en, vanaf 1983, politieke tekeningen te maken. Sinds 1968 werkt hij voor Vrij Nederland eveneens als politiek tekenaar. Van Straatens werk wordt gekarakteriseerd door de wat krasserige wijze van tekenen, waarbij de arcering een belangrijke rol speelt. In zijn vroege werk werd hij vooral beïnvloed door Ronald Searle en inhoudelijk zijn er overeenkomsten met Jo Spier. Ook de levensschetsen van Simon Carmiggelt tonen een sterke verwantschap met Van Straatens werk. Vaak maakt hij tekeningen op één thema, zoals een erotische serie of de reeks ‘Het Literaire Leven’ die in Vrij Nederland staat. Een bijzondere plaats in zijn oeuvre neemt de strip ‘Vader & Zoon’ in, die hij vanaf 1968 voor Het Parool tekende. Na zeventien jaar, circa vijfduizend afleveringen en zeventien albums stopte ‘Vader en Zoon’ in 1987. Vanaf 1988 tekent Peter van Straaten dagelijks een cartoon onder de titel ‘Het dagelijks leven’ voor Het Parool. Op 11 augustus 1984 verscheen de eerste aflevering van de belevenissen van Agnes in Het Parool. De serie werd in 1986 overgenomen door Vrij Nederland. De verhalen over Agnes, een alleenstaande, vrijgevochten bijstandsmoeder met een opgroeiende zoon, werden al snel heel populair. Het eerste Agnes-boek liet dan ook niet lang op zich wachten. De Agnes-serie in Vrij Nederland leek in 1995 ook te stoppen. Toch verscheen Agnes begin 1997 weer op de vertrouwde plek. Maar in augustus 2000 stopte het feuilleton definitief. Sinds 1994 verschijnt jaarlijks Peter’s Zeurkalender, al jaren onmisbaar in menig Nederlands huishouden. Van Straatens beste tekeningen verschijnen sinds 2007 in thematische bundelingen, zoals Roken Neuken Drinken, Zo zijn we niet getrouwd, Hoe was je dag, schat?, Weet mama hiervan?, Er kan wel wat zout uit en Heeft het gesmaakt? Rondje voor de hele zaak, Mijn vrouw begrijpt me niet mijn vrouw heeft mij door! Peter van Straaten was getrouwd met kunstenaar Els Timmerman en woonde en werkte in Amsterdam. Hij overleed in december 2016, nadat hij enige weken ervoor voor de vijfde maal de Inktspotprijs voor de beste politieke tekening van het jaar kreeg uitgereikt.
-
‘Turks fruit is een roman waarin Wolkers op een perfecte manier grote thema’s als liefde, dood en vergankelijkheid heeft weten te verbinden; geschreven in een stijl die niets aan kracht heeft verloren.’ Pieter Steinz In Turks fruit beschrijft Wolkers de heftige liefde tussen de jonge beeldhouwer Erik en zijn grote liefde Olga. Ze beleven een grandioze, romantische zomer en besluiten te trouwen, tegen de zin van Olga’s rijke ouders. Totdat Olga zich vreemd begint te gedragen, abrupt breekt met Erik en terug gaat naar haar ouders. De pers over Turks fruit ‘Wolkers overtuigt voor de volle honderd procent: hij laat de lezers geloven in zijn liefde en wanhoop.’ NRC Handelsblad ‘Nog altijd een sappige, verboden vrucht.’ de Volkskrant ‘Men zou Turks fruit één van de meest humoristische Nederlandse boeken kunnen noemen, als het ook niet zo triest en tragisch was.’ Algemeen Dagblad