Algemeen

Thera Coppens (1947) is auteur van vele historische boeken waaronder Marie Cornélie. Dagboek van haar reis naar het hof van St. Petersburg’, Dageraad van Oranje Nassau en Hortense. De vergeten koningin van Holland. Ze schreef artikelen in onder meer NRC Handelsblad, Vitrine/het Museumtijdschrift en Nouveau. Deze geschiedenis van Kasteel Buren in de Betuwe en haar bewoners, de graven en gravinnen van Buren, begint in 1537, toen het kasteel door een Italiaanse architect grondig werd verbouwd in opdracht van graaf Floris. Zijn zoon Maximiliaan werd een steunpilaar van Karel V en wist zijn enig kind Anne in 1551 uit te huwelijken aan Prins Willem van Oranje. Hun nakomelingen behoren dan ook tot het Huis van Oranje-Nassau. Na ± 1650 was er van Oranje-zijde weinig belangstelling voor het kasteel, dat in 1795 door de Franse bezetters werd gesloopt. In dit boek, dat de auteur schreef in opdracht van de Stichting Oud Buren, legt zij de nadruk op de bewoners. Over hen en hun band met het kasteel en het stadje Buren schrijft zij levendig en informatief, maar minder geinspireerd dan in eerder werk. Het geheel is royaal en goed geillustreerd. De Latijnse en wetenschappelijke/historische termen worden niet verklaard.

Soldier of Fortuin Oorspronkelijke Titel

Op het eiland Pingelap in de Stille Zuidzee is iets vreemds aan de hand. Er wonen in verhouding veel meer mensen die volledig kleurenblind zijn dan in de rest van de wereld. Nieuwsgierig naar de oorzaak van dit raadsel gaat neuroloog Oliver Sacks, als een ware Sherlock Holmes, op onderzoek uit.

Einbandgestaltung und Illustration Achim Kiel

Het dramatische levensverhaal van Pier Francesco Orsini [1523 - 1585] schepper van de tuinen van Bomarza Evenals Hella S. Haasse, liet de Argentijnse schrijver Manuel Mujica Lainez zich door de beroemde beeldentuin van Bomarzo inspireren tot een literaire schepping. In zijn historische roman 'Bomarzo' staat de 16de-eeuwse hertog Vicino Orsini centraal. Deze edelman ontwierp het wonderlijke park als een allegorie van zijn gekwelde bestaan dat zich afspeelde in kringen van condottieri, prelaten, hofjonkers, courtisanen en befaamde kunstenaars. Dankzij een sprankelende combinatie van fantasie en werkelijkheid, van historische gedegenheid en moderne psychologie, is Mujica Lainez erin geslaagd een fascinerend fresco te schilderen van de late renaissance in het turbulente Italië. Hella S. Haasse schreef het nawoord bij deze klassieke roman. `Bomarzo' kan moeiteloos wedijveren met de grote historische romans uit de wereldliteratuur (...) Mujica Lainez is niet alleen een begenadigd verteller maar ook een kunstenaar van de sensualiteit, die zijn lezers de wereld die hij beschrijft laat smaken, voelen en ondergaan met een rijkdom van uitdrukkingen en vocabulaire die in de uitmuntende vertaling van Adri Boon niets aan plasticiteit verloren heeft. Zonder één inzinking laat Mujica Lainez de wederwaardigheden van Vicino op elkaar volgen, met een directheid alsof hij er zelf bij was geweest (...) 'Bomarzo' is een in alle opzichten fantastische roman, die de wereld van de Renaissance op volstrekt overtuigende en onweerstaanbare manier werkelijkheid maakt. Ger Groot in NRC Handelsblad

Kees Simhoffer Tekstbewerking Omslagontwerp en Typografie

De auteur (1930) werd geboren in een kustdorpje in het noordwesten van Portugal. Hij is het enige kind uit het huwelijk van een volle neef en nicht. Door een verrekijker, die hij al vanaf zijn vierde jaar gebruikt, leert hij de wereld om hem heen kennen. Zijn observaties weet hij nauwkeurig, opmerkelijk, boeiend en gedetailleerd te beschrijven. Hij groeit op in het bijzijn van zijn wederzijdse grootouders; zo leert hij op kleuterleeftijd lezen en schrijven. De liefde voor alles dat geschreven staat, wekt een bijzondere nieuwsgierigheid in hem op. 's Zomers reist de familie naar een dorpje in het noordwesten van Portugal, naar de ouders van zijn moeder. De herinneringen aan de eerste 15 jaar van zijn leven vertellen over zijn harde, bijna liefdeloze opvoeding, het leven in beide dorpen, de natuur om hem heen en zijn fantasierijke dagdromen. Met deze fantasieen weet hij lang zijn leeftijdgenoten te boeien. De titel is de naam van zijn moeder en van de jonge vrouw met wie hij zijn eerste liefdesnacht beleeft. Opmerkelijk onderhoudend geschreven. Vloeiende vertaling, noten verklaren Portugese woorden. De schrijver woont sinds 1956 in Nederland.

Wie schrijft is nooit alleen. In Nederland en België schrijven meer dan één miljoen mensen gedichten en verhalen. Veel beginnende schrijvers worstelen met de vragen: Hoe weet ik of het goed genoeg is wat ik schrijf? Waaraan kan ik mijn werk toetsen? Hoe kan ik mezelf corrigeren? Is schrijven te leren? Tot op grote hoogte wel. Talent kun je niet kopen, maar als het er is, kun je het ontwikkelen. Wie aanleg heeft en visie, kan zijn inzicht vergroten en technieken leren toepassen. Cees van der Pluijm (1954) behandelt op een speelse wijze de belangrijkste technische aspecten van het schrijven van gedichten en verhalen. Met honderden voorbeelden laat hij zien hoe Nederlandse en Vlaamse auteurs hun literaire teksten hebben vormgegeven.

In 2003 werd Hong-Kong getroffen door het SARS-virus, dat vervolgens de wereld een jaar lang in angst hield. Karl Taro Greenfeld woonde en werkte op dat moment op luttele kilometers van het centrum van de uitbraak. In deze angstaanjagende reconstructie van de SARS-crisis neemt hij ons mee van de overvolle markten en besmette restaurants met de allereerste slachtoffers in Zuid-China naar moderne Westerse laboratoria, waar wetenschappers verwoede pogingen doen om een geneesmiddel te maken. Daarnaast geeft China Syndroom een schokkend beeld van het moderne China, dat in een ongekend tempo verandert in een moderne verstedelijkte samenleving van monsterachtige proporties. Dat is een omwenteling met wereldwijde gevolgen. De SARS-crisis was een eerste gevolg van deze omwenteling, geen op zichzelf staand incident. China Syndroom maakt duidelijk wat er gedaan kan en moet worden om een wereldramp van ongekende omvang te voorkomen. Als dat nog kan...

In Tulpengekte doet de Britse historicus Mike Dash op meeslepende wijze verslag van de tulpenmanie van 1636-1637, toen duizenden Nederlanders het speculeren met tulpenbollen met de financiële ondergang moesten bekopen. Vrijwel direct nadat aan het einde van de zestiende eeuw vanuit het oostelijk Middellandse Zeegebied de eerste tulpenbollen Nederland bereikten, nam de populariteit van deze nog exotische bloem een enorme vlucht. Kooplieden staken elkaar de loef af met hun tulpenperken en Hollandse meesters vereeuwigden de tulp op hun schilderijen. Met geen mogelijkheid kon aan de toenemende vraag voldaan worden, en de prijzen bereikten exorbitante hoogten. Uiteindelijk begon met de bollen steeds meer als speculatieobject te zien. Men stak zich in de schulden om bollen te kopen en die later tegen een hogere prijs te verkopen. Buitenlandse reizigers zagen met ongeloof aan hoe een volk dat als saai, moralistisch en vooral buitengewoon zuinig bekend stond, zich zo aan de passie voor tulpen

Het leven van Mark Renton, alias Rents of Rentboy, en zijn vrienden in het Schotse Edinburgh wordt beheerst door kicken en afkicken. Wanneer ze gebruiken draait alles om het spotten van de 'train', de dealer. Zonder drugs is het bestaan deprimerend en verwordt het tot een zoektocht naar vervangende kicks: seks, alcohol, voetbal, lukraak geweld en criminaliteit. Een prachtig portret van een generatie door 'de Schotse Celine' (William Burroughs).'Trainspotting is een fantastisch geschreven boek [...] uitstekende vertaling van Ton Heuvelmans.' - Sjoerd de Jong in NRC Handelsblad

Er valt veel over dit boek te zeggen. 'Entepente leiolente' bijvoorbeeld. En: ''t Is of er stolen glomen gaan.' En zeker ook: 'O jokkejeugd! Fantabeltijd!' Toch is de vraag gerechtvaardigd: 'Hoe komen dan die draadnagels in het kalkvat van de kraamvrouw? Poessie-mauw zeker?' Het enig juiste antwoord daarop is natuurlijk: 'Inkly tinky pobblebockle abble-squabs? Flosky! beebul trimble flosky!' U kunt dit boek lezen als een nonsensealfabet: het bevat een inspirerende reeks binnen- en buitenlandse hoogtepunten van gesjochtenheid, in proza en poezie, van auteurs als Woody Allen, Bomans, Carroll, Charms, W.C. Fields, Lear, Morgenstern, Queneau, Rabelais, Twain en Valentin, maar ook van collectieven als The Marx Brothers en Monty Python. U maakt kennis met avontuurlijke doperwtjes, met een verliefd lijk en met een knie die eenzaam voortgaat. Bovendien krijgt u van de auteurs een portretje in woord, beeld en citaten. U kunt het ook lezen als een inleiding tot de nonsens: het geeft informatie over de geschiedenis van de nonsens ('Nonsens door de eeuwen heen', 'Nonsensgenootschappen'), de verschillende genres ('Omgekeerde Wereld', 'Kindernonsens', 'Leugenverhalen', 'Zwarte Humor') en karakteristieke stijlfiguren ('Abracadabraisme'[, 'Paradox', 'Woordspeling').Maar hoe u het boek ook leest, u zult altijd pake bante rine sokuntare mare paka tore moti shalara tamere pakashara merime!

Eind oktober 2004 vertrok Sam Van Tilt voor een tocht van zeven maanden door Nicaragua, Guatemala, El Salvador en Venezuela, waar hij de geschiedenisboeken aan de werkelijkheid toetste. In zijn boek vertelt hij hoe de burgeroorlogen het leven van de gewone man beïnvloed hebben. Wat hebben jaren strijd de gewone man eigenlijk opgeleverd? Sam Van Tilt leefde samen met jonge straatverkopers, bezocht Noord-Amerikaanse fruitplantages, sprak met jonge bendeleden over hun straatoorlogen en was getuige van de onderlinge discriminatie tussen maya's. Hij maakte in Nicaragua gewelddadige stakingen tegen verhoogde busprijzen mee en verbleef in Guatemala bij arme campesino's die een landbouwbedrijf hadden bezet. In Managua belandde hij tussen hevige studentenrellen en bezocht hij een apocalyptische vuilnisbelt, waarop honderden gezinnen al scharrelend overleven.

Im November 1838 reist ein berühmtes Liebespaar nach Mallorca: George Sand und der von Tuberkulose gezeichnete Frédéric Chopin, der sich im südlichen Klima gesundheitliche Besserung erhofft. Zudem wollen die exzentrische Schriftstellerin und der Komponist ihr junges Liebesglück fernab von Klatsch und Tratsch der Pariser Gesellschaft genießen. Doch diese Reise ist voller Widrigkeiten: Erst nach längerem Suchen finden sie eine Unterkunft, das verlassene Kloster von Valldemosa, die Bevölkerung verhält sich feindselig und intolerant, mangelnder Komfort und katastrophales Wetter prägen diese Zeit auf der Baleareninsel, die George Sand trotz allem genießt und gleichermaßen eindrucksvoll wie amüsant in ihrem Buch schildert.

When Isay no , I feel guilty Oorspronkelijke Titel In 'Als ik nee zeg, voel ik mij schuldig' legt psychotherapeut dr. Manuel Smith uit waarom de meeste mensen het zo moeilijk vinden om nee te zeggen. Waarom voelen we ons schuldig als we dat toch doen en proberen we via allerlei uitvluchten aan het nee-zeggen te ontkomen? Dankzij dit boek kunnen veel mensen beter voor zichzelf opkomen en ervaren ze meer rust in hun leven.

In 2003 overleed Jan van Zijverden. Een bevlogen humanist die in de periode 1991-2001 voorzitter was van de Amsterdamse afdeling van het Humanistisch Verbond. Een lokale denker en doener, wiens veelvuldige lokale en praktische activiteiten vergezeld gingen van een al even intense en betrokken intellectuele activiteit. Een erudiet mens en een scherpzinnig denker, die vele artikelen schreef die in de Loopmare, het huisorgaan van het Humanistisch Verbond Amsterdam, in de periode 1990-2003 zijn verschenen. Daarnaast hield hij talloze voordrachten. Als intellectueel werd Van Zijverden, die zelf psychoanalyticus was, gekenmerkt door een passie voor de filosofie, in het bijzonder voor eigenzinnige denkers als Hannah Arendt, Nietzsche en Lévinas, maar ook voor typisch humanistische boegbeelden als Cicero en Coornhert. In zijn stukken sloeg hij steeds de brug naar de praktijk en het hier en nu, en ging hij in op specifieke maatschappelijke misstanden, bijvoorbeeld op het terrein van de zorg, vooral wanneer die gelijkwaardige, tussenmenselijke relaties in de weg stonden. De bescheiden maar dringende humanistische visie van Jan van Zijverden, zoals die in zijn artikelen en voordrachten naar voren komt, is nog altijd relevant en buitengewoon lezenswaardig.

Thieme G.J. Drukkerij N.v. te Nijmegen Waar de tafeleend haar nest bouwt en Nu is het veldje Oost- Indische kers een toneeltje vol leven

Natuur & Spiritualiteit --- De ruimte van Liefde Deel 3 in de reeks De rinkelende dennen van Rusland Vladimir Megre gaat opnieuw op reis naar de Siberische taiga. Onderweg merkt hij dat hij allang niet meer de enige is die Anastasia wil bezoeken. Zijn verhaal hierover biedt nieuw inzicht in de hel die we op deze planeet ongewild vaak zelf creëren, en over geweldloosheid en de onbegrensde macht van Liefde... Tijdens het bezoek aan Anastasia ziet hij zijn zoon voor het eerst, en is hij in de gelegenheid om met Anastasia diepgaand van gedachten te wisselen over opvoeding en onderwijs. 'Vertel eens, Vladimir, wat zou jij onze zoon toewensen als hij volwassen is?' 'Hoe bedoel je? Ik hoop natuurlijk dat hij een gelukkige, normale persoon wordt, die succes heeft in het leven.' 'En, zijn er veel gelukkige mensen in jouw kennissenkring?' 'Gelukkige mensen? Nou, écht gelukkige mensen zijn er waarschijnlijk niet zoveel. Iedereen heeft wel iets dat niet zo goed loopt. De een heeft onvoldoende geld, de ander heeft problemen in zijn gezin, weer iemand anders heeft een of andere ziekte. Ik zou willen dat mijn zoon al die narigheid bespaard blijft.' 'Denk eens na, hoe hij daaraan zou kunnen ontkomen, als jij hem in hetzelfde systeem probeert te persen dat bij zo vele anderen kennelijk niet tot geluk heeft geleid? Sta er eens bij stil, misschien bestaat er wel een verband tussen het feit dat alle ouders hun kinderen graag gelukkig willen zien, en dat ze, als ze groot zijn, toch net als iedereen worden. Niet zo gelukkig.' 'Houdt dat verband met elkaar? [...]'