Verhalen

Welke vrouw wil er niet jong en slank uitzien? En bestaat er niet een enorme markt voor anti-rimpelcremes en plastische chirurgie? Zelfs na de revolutionaire vrouwenbewegingen van de jaren zestig en zeventig lijken de conventionele en sterotiepe schoonheidsidealen nog niets aan kracht te hebben ingeboet... Geinspireerd door de eeuwige vrouwelijke onzekerheid over en preoccupatie met het lichaam stelde Patricia Foster een collectie samen van fictie en non-fiction, geschreven door vrouwen, over de complexe en merkwaardige relatie die vrouwen met hun lichaam onderhouden. De verhalen en teksten behandelen zaken als haarkleur en rimpels, maar ook anorexia en gezichtskanker. Vrouwen en hun lichaam is een deels ernstige, deels hilarische bloemlezing, waarin een aantal van de beste hedendaagse schrijfsters bijeengebracht is, onder wie Lucy Grealy en Hanan al-Shaykh. Deze Nederlandse editie van Vrouwen en hun lichaam omvat naast een keuze uit Patricia Foster oorspronkeluke verzameling

Maandelijks interviewt Ingrid Hoogervorst, al zes jaar lang, Nederlandse en buitenlandse schrijvers voor De Telegraaf en BZZLLETIN. Met centraal de vraag wat hen dreef bij het schrijven van hun romans.Wat maakte dat ene boek noodzakelijk? In de selectie uit al die interviews die 'Vreemdeling in eigen landschap' is, geven veel auteurs er blijk van zich van jongs af aan buitenstaander te hebben gevoeld, waarnemers aan de zijlijn van hun eigen tijd, geen deelnemers. Ze voelen zich nergens thuis, behalve in hun boeken. De interviews in 'Vreemdeling in eigen landschap' bieden een veelkleurige staalkaart van invalshoeken op de literaire buitenstaander. Wat is de invloed op de schrijver van gereformeerde afkomst: wil men er buiten blijven (Nicolaas Matsier) of juist terug naar die veilige omgeving (Maarten 't Hart)? Wil men zich terugschrijven naar het landschap van vroeger, naar Somalië (Yasmine Allas), Liberia (Vamba Shenif) of Indië (Adriaan van Dis, Basha Faber of Marion Bloem ), staat men met de voeten in Holland maar met de geest in Iran (Kader Abdollah), heeft men de deur van het thuisland definitief achter zich dichtgetrokken (Moses Isegawa), of zijn het de verhalen van een verloren wereld die men zoekt (Hafid Bouazza, Marcel Möring)? Hoe staan schrijvers als Arnon Grunberg, Boudewijn Büch, Herman Koch, Harry Mulisch of Connie Palmen in hun wereld?

De nueva novela (nieuwe roman) kwam in de jaren zestig in Spaans-Amerika op en begon na tien jaar ook in Nederland succes te krijgen. Ook de poezie en verhaalkunst van daar, alsmede het werk van oudere schrijvers, deelden in de gewekte belangstelling. Nu lijkt een eind te zijn gekomen aan de hausse. De grote namen ondervinden blijvende aandacht, maar er komen nauwelijks nieuwe bij. Aan die situatie wil deze bundel met drieenveertig recente verhalen van zesendertig hier nagenoeg onbekende schrijvers in een klap een einde maken. Jammer genoeg zijn niet alle verhalen even sterk. Als geheel komt de bundel zelfs geforceerd over, wat wellicht samenhangt met de keus van de samensteller, die, blijkens zijn schoolse nawoord, maar zeer ten dele is uitgegaan van literaire criteria. Sneeuw zocht datgene waarin de Latijn-amerikaanse literatuur van de Westeuropese 'verschilt'. In feite houdt hij echter een pleidooi voor regionalisme en tegen de literatuur.

Rudi Wester nam een grote verscheidenheid aan dagbladen en tijdschriften door en selecteerde voor Rusteloze vrouwen 1996 de meest in het oog springende reizen, gemaakt door de meest opvallende vrouwen. Adèle Bloemendaal was bijvoorbeeld in Alaska, Barber van de Pol in Buenos Aires, Lieve Joris in Bahrein en Ethel Portnoy nam plaats in de chique Oriënt-Expres naar Venetië. In Rusteloze vrouwen gaan spanning en ontroering hand in hand met een passie voor verplaatsing. Recensie(s)

Verhalen spelen zich af in het Ned.-Indie voor de 2e W.O. Voor kenners en fijnproevers is dit een boek van allure. De verhalen spelen zich af op het eiland Madoera. Het ontbreken van namen, ook die van de meeste personen die alleen met hun functies worden aangeduid, geven het boek een bijzondere atmosfeer, van deze wereld en toch niet meer van deze wereld. De wijze van schrijven, uiterst eenvoudig, koel, maar met een ondertoon van uiterste bewogenheid werken bovendien dit effect in de hand. De gebeurtenissen die beschreven worden, tropenkolder, het dempen van een opstand, een toernee van een aantal ambtenaren en de ontmoeting met vele zonderlingen treft men veelvuldig in de Indische bellettrie aan, maar de overeenkomst is slechts oppervlakkig. Door stijl en toon worden ze tot unieke gebeurtenissen; Alberts werk is niet moeilijk, wel vergt het een intensieve concentratie.