Ik wist niet dat die benen van mij waren: Fabiana Melssen te Nijmegen

De vijftienjarige, zwaar autistische René is door zijn ouders achtergelaten in een tehuis voor zwakzinnigen. Hij heeft weinig taal en is extreem angstig. Wanneer ik als vrijwilliger hem wekelijks ga bezoeken, valt me al snel op dat hij voortdurend telepathisch communiceert. René is heel verheugd wanneer hij merkt dat ik hem begrijp. Zijn autistische gedachtegangen vind ik ronduit fascinerend. Ook de oorzaak voor zijn bizarre angsten word mij al snel helder. Er ontstaat een hele bijzondere vriendschap tussen ons. René is dol op toneel spelen. Dat is zíjn manier om proberen grip op de werkelijkheid te krijgen. Gaandeweg ontdekt hij wie hij zelf is. Dat beeld lijkt in niets op wat zijn ouders