Een studente van de toneelacademie raakt ernstig depressief en komt in een psychiatrische inrichting terecht
Als Eva, een twintigjarige studente aan de toneelacademie, waan en werkelijkheid niet meer van elkaar kan onderscheiden, wordt ze opgenomen in Paviljoen Eikman, een kliniek in de bossen. Zelfs deze gesloten gemeenschap ervaart ze nog als een wereld vol gevaar en geheimen. De normaalste begroeting interpreteert ze als een gecodeerde boodschap, al dan niet bedoeld om haar de wereld van de ondergang te laten redden.
In een sobere, maar indringende stijl neemt Elise van Kleef de lezer mee in de gedachtespinsels van Eva. Door haar ogen zien we hoe onverschillig en bot de artsen vaak zijn en hoe – letterlijk – gevoelloos de psychiatrische wereld in elkaar zit. We ervaren de werking van medicatie en het surreële van therapeutische gesprekken.
Paviljoen Eikman is een roman over volwassen worden in een grillige, veeleisende wereld. Maar bovenal is het een gepassioneerd verhaal over de onverwoestbaarheid van de geest.
